W czasie pobytu na soborze w Rzymie (1513-1515) Jan Łaski zakupił na swój użytek "Epistolae in cardinalatu editae" Eneasza Sylwiusza Piccolominiego (papieża Piusa II), wydane w Rzymie przez Stephanusa Plancka w r. 1490-1491 (obecnie w Bibliotece Wyższego Seminarium Duchownego we Włocławku, sygn. XV.Q.348b). Listy te wykorzystywał Łaski w czasie starań o potwierdzenie przez papieża układu piotrkowskiego, traktującego o każdorazowym zatwierdzaniu przez króla polskiego kandydatury na biskupstwo warmińskie. Świadczą o tym podkreślenia i glosowania wszystkich fragmentów listów kardynała dotyczących jego kontaktów z królem polskim Kazimierzem Jagiellończykiem w sprawie biskupstwa. Listy późniejszej głowy Kościoła miały dowodzić praw królewskich do nominowania biskupów warmińskich (Sylwiusz prosił w nich Kazimierza o nadanie mu tej godności). Dodajmy tylko, iż część glos naniesiona została – jak to ustalił biskup Wojtkowski – ręką bliskiego arcybiskupowi Bernarda Wapowskiego. Również ten egzemplarz listów Eneasza stał się dla Łaskiego podstawą do rozpoczętych przez niego starań o sprostowanie nieprzychylnych Polsce opinii włoskich humanistów oraz o stworzenie nowego dzieła historiograficznego. Dolna połowa karty 2v oraz marginesy kart 3, 3v i 4 zapełnione są krytycznymi komentarzami Łaskiego do listów Eneasza oraz jego własnymi opiniami. Gorzkie wnioski z tej lektury, wyrażane w owych dopisywanych komentarzach, stanowiły pobudkę do napisania na ten temat listu do Bernardino Galla i Macieja z Miechowa.